رژیم روز ۴ اسفند مرز را به روی سوختبران بست و تنها محل درآمد این مردم را از آنها گرفت.
پس از اعتراض سوختبران، رژیم در یک جنایت بزرگ دهها تن از آنان را کشت یا زخمی کرد.
اما مردم دلاور سراوان شورش کردند، فرمانداری سراوان را اشغال کردند و ماشینهای مزدوران را آتش زدند.
در کورین سرجنگل هم جوانان به پاسگاههای انتظامی و سپاه حمله کردند و پاسداران را فراری دادند.
در زاهدان، میرجاوه، خاش و دیگر شهرهای استان به حمایت از قیام سراوان دست به خیزش زدند.
آیا قیام مردم دلاور سیستان و بلوچستان نشان از آتش زیر خاکستر در ایران نیست؟