پدر شيلات ايران

۱۶ اسفند ۱۳۰۷؛ ۹۲ سال پيش در چنين روزی امين كيوان در آستارا زاده شد.

"دريای خزر، عميق‌ترين و بزرگ‌ترين درياچه جهان، مأمن آبزيان بسياری مانند ماهيان خاوياری است كه از نظر جمعيتی و اقتصادی در جهان بی‌نظير اند".

پدر امين كيوان از مهاجران لنكران آذربايجان و در كار شيلات بود. او دبستان و بخشی از دبيرستان را در انزلی گذراند.

۱۵ ساله بود كه به مدرسه نظام رفت و پس از سه سال به دانشكده افسری راه يافت اما هميشه می‌خواست كار پدر را دنبال كند.

۱۹ ساله بود كه سرانجام به دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران رفت و پس از هفت سال پايان‌نامه دكتری‌اش را درباره "طبقه‌بندی زيست‌شناختی ماهيان مولد خاويار دريای مازندران" نوشت.

۲۸ ساله بود كه سرپرستی آزمايشگاه و بازرسی بهداشتی مواد غذايی نيروی دريايی شمال را در بندر انزلی پذيرفت اما ديری نپاييد كه به پاريس رفت و در ۳۵ سالگی با دو مدرك دكتری در شاخه ماهی‌شناسی به تهران بازگشت كه يكی از آنها با گرايش ايمونولوژی و خون‌شناسی از دانشگاه بنام سوربن بود.

او نخست سرپرستی كنترل مواد خوراكی ارتش را پذيرفت و پس از هفت سال يك آزمايشگاه مركزی برای تشخيص ويژگی‌های بهداشتی در شمال و جنوب كشور پديد آورد.

افزون بر اين با شناسايی و ترويج روش‌های ميكروب‌شناسی در كارخانه‌های كنسروسازی و برپا كردن "كارخانه كنسرو پايلوت" ويژه مواقع جنگی كه بعدها در زمان جنگ عراق و ايران كارايی خود را نشان داد، نشان زكريای رازی را از ارتش شاهنشاهی گرفت.

امين كيوان در ۷۹ سالگی در بندر انزلی درگذشت.