محسن رنانی کارشناس حکومتی

اگر غم، طولانی شود به اندوه می‌انجامد و اگر اندوه طولانی شود به افسردگی و اگر افسردگی طولانی شود به خشمی بی‌رحمانه نسبت به خویش یا دیگری تبدیل می‌شود

طبق این نوشته‌ها آنچه یک تحلیل‌گر حکومتی «سرشدگی» یا به قولی دیگر «بی‌تفاوتی مردم» می‌نامد و از آن پاسیو شدن، بی‌عملی، ناظر بودن و به‌رنگ خاکستری درآمدن کل جامعه را نتیجه می‌گیرد، یک تحلیل سطحی بیش نیست. او ظاهر هیبت عظیم جامعه را دیده است؛ آن‌چنان‌که در نگاه نخست به یک کوه آتشفشانی، ما دامنه، یال و مخروط قلهٔ و نمای بیرونی دهانهٔ آن را ممکن است از پایین ببینیم ولی به فعل و انفعالات درونی آن واقف نیستیم. برای دیدن این فعل و انفعالات پنهان باید یک آتشفشان‌شناس بود تا حرکت ماگما را در شریانهای داغ کوه دید و لحظهٔ فوران گدازه‌ها را پیش‌بینی کرد. آنچه «سرشدگی» با «بی‌تفاوتی مردم» نامگذاری شده، به نقطهٔ خطرناک [خطرناک برای حاکمیت] و بدون بازگشت رسیدن مناسبات مردم با نظام ولایت فقیه است. به این معناست که آنها دیگر به تغییر از درون حاکمیت چشم نمی‌دوزند. به‌نظر آنها این حاکمیت دیگر تغییرپذیر، استحاله بشو و عوض‌شدنی نیست. نباید به بازی رنگارنگ باندهای آن و جنگ قدرت برای تصاحب سهم بیشتر چشم دوخت. باندها و باندرول‌های مختلف این حاکمیت همه سر و ته یک کرباس هستند. در وفاداری به اصل نظام و دست کردن در خون مردم بین آنها فرقی نیست.